Δεν είναι το πρώτο περιστατικό, αλλά καλό είναι να δημοσιοποιούνται τέτοιες απαράδεχτες συμπεριφορές. Την ανάρτηση κάνει η γνωστή ακτιβίστρια των ΑΜΕΑ, Γεωργία Ξημεράκη, η οποία βγαίνοντας από το σπίτι της αντίκρισε αυτή την εικόνα γαϊδουριάς…
Γράφει:
“Ανοιγω τη πόρτα του σπιτιού μού και αντικρίζω αυτό στο προσωπικό μου πάρκινγκ που συγχρόνως είναι και ράμπα. Επειδή έχει ξανασυμβεί βάζω μια βαριά γλάστρα βαμμένη μπλε με το αναπηρικό σήμα για ναγίνει πιο κατανοητό, αν και υπάρχει ταμπέλα από το δήμο
Ο ” κύριος ” μόλις με βλέπει προσποιείται τον ανάπηρο (αλήθεια πως μετακίνησε τη βαριά γλάστρα ) μπαίνει στο αυτοκίνητο να φύγει
Εγώ του λέω ότι εχω καλέσει την αστυνομία και το να εμποδίζω να φύγει
Σε κάθε περίπτωση ένας πραγματικός ανάπηρος που παρκάρει πάνω σε ράμπα είναι χίλιες φορές πιο κατάπτυστος από ένα αρτιμελες άτομο γιατί έχει τη γνώση των συνεπειών του προβλήματος που δημιουργεί σε ένα άλλο άνθρωπο”
Και μόνο με τον τρόπο που προφέρουν τη λέξη “ευάλωτος” οι φιλάνθρωποι/ες βλαμμένοι/ες της αυτοδιοίκησης ή του εθελοντισμού, φαίνεται από μακριά ότι δεν τους νοιάζει. Για τους περισσότερους οι “ευάλωτοι” είναι απλά μια δουλειά ή ένα χόμπι και ευκαιρία για γνωριμίες, κοινωνικότητες κτλ. Κυριολεκτικά γλεντάνε με τον πόνο των άλλων σε δήμο, Περιφέρεια κτλ. Πρέπει να ξεκινάμε από τη βασική αρχή ότι όλοι ως άνθρωποι είμαστε ευάλωτοι. Όπως λέει και το ευαγγέλιο “πλούσιοι εφτώχεψαν και επείνασαν”.